ΜΙΑ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Περιγραφή

Το υγιές σώμα, που αποτελεί το μέτρο των πολιτικών δημόσιας υγείας, είναι ιστορικά σημαδεμένο από τον ρατσισμό και την τάξη. Τα φυλετικοποιημένα σώματα είναι σώματα κοινωνικοϊστορικά. Όταν μιλάμε για «αόρατα» σώματα και ζωές, δεν σημαίνει ότι ζητάμε αναγνώριση από τους ισχυρούς, μα ότι απορρίπτουμε το ιστορικά φυλετικοποιημένο και εμφυλοποιημένο καθεστώς ορατότητας. Οι αποαποικιακοί και αντιρατσιστικοί φεμινιστικοί αγώνες ενάντια στη βία επιδιώκουν να κατανοήσουμε ότι η βία δεν είναι αποτέλεσμα μονάχα της αντρικής κυριαρχίας αλλά ενός συστήματος που την καθιστά τρόπο ζωής και ύπαρξης, που την καθιερώνει ως το μοναδικό μοντέλο σχέσης. Αυτές οι φεμινίστριες και αγωνιζόμενες γυναίκες, κηρύσσοντας πόλεμο στο κράτος, στην αστυνομία, στους δικαστές, καθιστώντας την υγεία της γης κι εκείνων που την κατοικούν προϋπόθεση μιας ειρηνικής ζωής, αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα της δουλειάς τους, ότι καθαρίζουν τον κόσμο δηλαδή, υποδεικνύουν την πολυθεματική, διατέμνουσα, διασυνοριακή και διεθνιστική διάσταση των φεμινιστικών αγώνων απελευθέρωσης.