ΔΙΠΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Περιγραφή

[Inferno, XIII]Με το θάνατο ανοίγει η ψυχήπέφτουν τα σπόρια της στη γητα παίρνει ο άνεμος μακριά και τα σκορπίζειτα καίει ο ήλιος κι η βροχή τα μαλακώνεικαι τα τρώνε τα πουλιάκι ένα στον κάτω κόσμο φτάνει και φυτρώνειΣτο σκοτεινό το δάσος το απέραντο βλασταίνειπου δεν το φτάνει φως κι ο ήλιος δεν το βλέπειστα δέντρα ανάμεσα που βλάστησαν τα σπόρια των ψυχώνπου σείονται χωρίς αέραΣτον πάνω κόσμο ακούεται το θρόισμασαν άηχος παλμός στων ζωντανών τα σπλάχναΑπό τις Σπουδές στη Θεία Κωμωδία***Χωρίς εσένα η θεότητα θα ήτανε βουβήσαν μαύρη τρύπακλεισμένη μες στον άπειρο εαυτό τηςΚι εμείςάγγελοι κι άνθρωποιθα ήμασταν αγνώριστοιχωρίς την οικειότητα με το άγνωστοαπ’ όπου έρχεται το νόημα σε μαςΜας προφυλάσσειςαπ’ την παραφροσύνη και την άνοιαμας ευλογείς να πορευόμαστεανάμεσα στη μία και την άλληΜέγας είσαι κύριεΔικαίως εκρίθηςεκκαθαριστήςουρανού και γηςΑπό τις Σπουδές στον Χαμένο Παράδεισο